وقتی خبر توقیف روزنامه ای را می خوانی یا می شنوی ابتدا حیرت است و ناباوری! واژه هایی مانند نه بابا! چرا! آه! بی اختیار بر لبان شنونده یا خواننده جاری می شود. و روزنامه نگارهایی که با شتاب و استرس تلاش دارند که روزنامه را به موقع ببندند و به چاپخانه بسپارند و خود با سبکی در انتهای شب به سوی خانه شان رهسپار شوند در حالی که برنامه کار فردا را با خود مرور میکنند.
اما همه این شور و حرارت با خبر توقیف ( بخوانید شلیک تیر خلاص) ناگهان سرد می شود. سپس سکوت است و دوباره خداحافظی بچه های روزنامه تا شاید وقتی دیگر!
این روزها اما جامعه در سکوت خبرها را می شنود و در خود هضم می کند. بی این که واکنشی بیش تر از همان کلمات و واژههایی که برشمردیم بر لب ها جاری گردد. اگر روزی با توقیف روزنامه سلام چنان بلوایی به راه می افتاد، ادامه مطلب ...زلزله آمده
سونامی در راه است! حال که آخرهای
ماه فروردین است و کفگیرها به ته دیگ(دیگی که از اول هم چیز دندان گیری در ته آن
وجود نداشت) خورده است پیدا کردن سوژه برای سرگرمی مردم هم بد فکری نیست. یکی از
این سوژه ها موضوع زلزله است. واقعیت این است که بسیاری از بخش های سرزمین ایران
روی خط زلزله است. وقوع زلزله های مخرب در نقاط گوناگون ایران از دیرباز باعث
ویرانی شهرهای فراوانی شده است که شاید جدیدترین آن ها زلزله های شهرری، بویین
زهرا، طبس، رودبار و این آخری یعنی بم بود که آمار آن ها کامل ثبت شده است. اما زلزله های
دیگری هم داریم که یکی از آن ها زلزله اقتصادی است. چند سالی است که اوضاع اقتصادی
کشور روی خوش ندیده است. تورم، گرانی مسکن و بیکاری بختکی است که سال ها است روی
اقتصاد ایران افتاده و نفس مردم را بریده است. این سه یار دبستانی که گاهی با
علاوه شده رکود جمعشان جمع می شود در این سه چهار سال کنونی با معضل پیچیده دیگری
رو در رو شده است که آن هم هرج و مرج مطلق است. هرج و مرجی که باعث کسری بودجه
شدید دولت، گرانی افسار گسیخته، بیکاری گسترده، ورشکستگی بانک ها و از هم پاشیدگی سیستم
مالی کشور شده است. در این میان اما سونامی
زلزله ای که روی داده است به صورت امواج گسترده بیکاری کارگران و حتی
کارمندان به سمت ساحل امن باز میگردد.
مدتی بود دستم به قلم نمی رفت. نه این که مطلبی برای نوشتن نبود. اتفاقا بر عکس از بس در این مملکت گل و بلبل و از صدقه سر آقایان روسا اتفاقات ریز و درشت می افتد که روزانه می شود دو سه تا مثنوی ساز کرد. شاید به خاطر سکوت طولانی بود که ناگهان سر درد و دلم باز شد. ببخشید اگر خیلی روده درازی شد. خیلی حرف های دیگر هم بود که حوصله سر بر بود.
شما را نمی دانم ولی من چند سال پیش های آرژانتین این روزها مرتب جلو چشمم می آید. آن روزهای شورش و ... بانک آتش زدن ها و... و ورشکستگی خلق الله و... بگذریم.
موج های جنبش سبز و خواسته های سیاسی مردم در انتخابات ریاست جمهوری و پیامدهای آن باعث شد که مردم تا حدود زیادی مسائل و مشکلات اقتصادی را از یاد ببرند یا این مشکلات کم تر خود را نشان بدهد. اما دولت آقای احمدی نژاد در تمام 5 سال ریاست ایشان نشان داده است که ید طولایی در قلقلک دادن مردم دارد. همان طور که نشان دادهاند ایشان سیاست های اقتصادی خاص ادامه مطلب ...