لیشقه

یادداشت‌های فریبرز مسعودی

لیشقه

یادداشت‌های فریبرز مسعودی

گاهی وقت ها

نمی دونم. گاهی وقت ها به وبلاگ هایی بر می خورم که در عین ناشیگری سرشار از نوآوری و طنز و سرخوشی هستند. مشکل این هستش که دفعه دیگری برای دیدن این وبلاگ ها وجود ندارد. چون خیلی ساده در انبوه وبلاگ هایی که مثل زباله های روی رودخانه های شمال کشور می بینیم توی هم می لولند و با جریان گندابی که به دریا می ریزه و دریا را هم به گه می کشد از نظر گم می شوند. با این همه این یکی به نظرم جالب آمد. اول از همه اسمش مرا به خودش کشید. این یک پیپ نیست.! حتما نامی آشنا برای شما است. حالا به دیدنش می ارزه. لینکش را تو جعبه لینک گذاشتم. این هم لینکش:http://art-muses.blogsky.com/خودتان ببینید!

لیبی، گام برداشتن در تاریکی

قصد داشتم در باره موضوعی که وعده آن را داده بودم مطلبی بنویسم. ولی شدت خونریزی و تحولات دردناک لیبی مرا بر آن داشت که توضیحی هر چند کوتاه در باره لیبی و مسایل آن بنویسم که در ادامه می خوانید. 

مرزهای صاف و بدون اعوجاج کشورهای افریقایی همچون لیبی، مراکش، تونس و مصر و غیره یکی از نشانههای استعمار زدگی این کشورها است. لیبی که در گذشته مرکز تجاری یونانیها و فینیقیها بود همواره مورد طمع دولت های قوی  بوده است. این سرزمین در سال های دور زیر اشغال امپراطوری روم و بیزانس قرار داشت و بعدها هم چون سایر کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا به اشغال عثمانی در آمد و سال ها توسط والیئی که از سوی خلیفه به آن ولایت گماشته می شد کنترل می گردید. پس از قیام محمد علی در مصر و لشگرکشی غلامان از مصر به سایر مستملکات عثمانی این امپراتوری رو به ضعف نهاد و سرزمین های زیر کنترل آن امپراتوری فرتوت که از شرق و جنوب اروپا تا مرزهای ایران گسترده بود در میان رقبای استعماری آن دوره مانند بریتانیا، روسیه، اتریش، پروس و فرانسه و ایتالیا دست به دست گشت. لیبی کنونی که در آن دوره سرزمینی خشک و بی حاصل بود و هنوز در آن نفتی کشف نشده بود به عنوان سرپلی برای زیر فشار گذاشتن بریتانیا که در تونس خیمه زده بود از سوی ایتالیا مورد حمله قرار گرفت. اما قبیله هایی که در تریپولی می زیستند دلیرانه در برابر حمله ناوهای ایتالیایی ایستادگی کردند به طوری که پس از سه ماه از یورش نیروی دریایی ایتالیا این کشور نتوانسته بود موفق به استقرار در خشکی بشود. امپراتوری عثمانی که تا پیش از این به علت زد و بندهای میان استعمارگران و هم چنین چنگ و دندان نشان دادن آن هابه یک دیگر توانسته بود سر پا بماند در این زمان به علت ترس روسیه و آلمان از قدرت گیری بریتانیا دست ایتالیا را جهت اشغال لیبی کنونی که در آن زمان بخشی از اتحاد سه گانه تریپولی، سرت و فزان بود باز گذاشت تا این که سرزمین لیبی سرانجام در سال 1912 به اشغال ایتالیا در آمد. در جنگ دوم جهانی و شکست قدرت های استعماری ایتالیا و بریتانیا کشورهای شمال آفریقا همراه لبنان، سوریه و عراق اعلام استقلال کردند. لیبی که به ایتالیایی به سرزمین های شمال آفریقا در کرانه مدیترانه 

ادامه مطلب ...

از مدیترانه تا خلیج فارس،طغیان علیه بی حقی عمومی

بی گمان جریان اعتراضی کنونی مردم خاورمیانه و شمال افریقا در یکی دو سال گذشته ادامه طبیعی جنبشی است که از نخستین سال های سده بیستم آغازیده است و مردم آن پس از سالها دست به دست شدن میان استعمارگران و امپریالیست ها و دیکتاتورهای ریز و درشت و رنگارنگ و له شدن در میان دو سنگ آسیاب فساد و فقر و استبداد، فریاد دمکراسی خواهی سر داده اند و در این منطقه بلا کشیده فریاد می زنند: آخر ما هم مردمانیم!

فقر و فساد نتیجه طبیعی استبداد و بی قانونی است اما اینک آن چه که مردم را می آزارد همان درد کهنه بی حقی عمومی است که دیکتاتورهای بومی در هر منطقه به آن رنگی از مذهب و نژاد و ملیتی زده و هر یک به فراخور برای ایجاد یک جامعه همبسته اصیل یک «یک سر و دو گوش» یا هیولایی فضایی و غولی در غاری تاریک آفریده اند که در کمین ناموس و دین و مذهب و ملیت جامعه اصیل  آن ها است و اگر آن مستبد اعظم و دیکتاتور دلقک با فره ایزدی در پیرامونش و با قدرتی آسمانی نباشد کشور در چشم بر هم زدنی از هم می پاشد و دین و ایمان و خدا و پیامبر مردم در طرفه العینی دود شده و استقلال ملت از کف میرود. تا آن جا که دلقکی چون مبارک در کشوری چون مصر که به قولی ملت آن با ساختن اهرام سه گانه در هزاران سال پیش مهر ابدی خود را بر تمدن و دانش بشری زده اند و سده ها است در کناره رود نیل به حیات پر برکت خود ادامه می دهد ادعا می کند در نبود من مصر بر باد می رود. 

ادامه مطلب ...