هر سال در این روزها و ماهها دولت ها از زمان های دور و دراز ( از حدود سال های دههی 40 ) مرتبا دستاوردهای شان را در تولید گندم و میزان کاهش یا افزایش تولید و خرید گندم در بوق می کردند و کاهش میزان برداشت را به گردن شرایط جوی( چیزی مانند تقصیر خلبان ها در سقوط هواپیماها) و افزایش را نتیجه برنامه ریزی و زحمت های شبانه روزی وزرا و کارشناسان دولتی می دانستند. اما امسال خبر چندانی از برداشت گندم و میزان آن در رسانه ها نمی خوانیم و نمی شنویم. دولت پس از جشن خودکفایی در تولید گندم که برای نخستین بار ما را به افتخار صدور گندم نایل کرد و رکورد زدن در واردات گندم درست یک سال پس از این جشن و سرور دولتی این بار در پنجمین سال تصدی دولت نهم، برداشت گندم در سکوت رسانه ای انجام شد. البته این در حالی بود که از گوشه و کنار خبر می رسید که دولت که هر ساله و طبق قوانین بایستی گندم کشاورزان را به نرخ تضمینی خریده و در سوله های دولتی و خصوصی انبار کند این بار این اتفاق نیفتاده و در برخی از نقاط گندم روستاییان گندم کار روی زمین مانده است بدون این که دولت واکنشی به این امر نشان بدهد.
البته مانند سایر اقدام های دولت در این چند ساله به تدریج زمزمه هایی شنیده شد مبنی بر آزاد شدن قمیت گندم با قمت های جهانی.
جالب است دولتی که شبانه روز از برافراشتن پرچم عدالت خواهی و مبارزه با اندیشه های غربی چه در دانشگاه ها و چه در دولت های پیشین فریادش بر آسمان بلند است و حتی سازمان برنامه را پس از نیم قرنی فعالیت به بهانه رخنه اندیشه های لیبرالی منحل می کند در حال پیاده کردن هارترین و بی پروا ترین شیوه های اقتصاد لیبرالی در کشور است. گران فروشی سوخت و انرژی به بهانه قیمت های جهانی واینک گران کردن نان، قوت لایموت توده عظیمی از زحمتکشان و تهی دستان کشور به نام آزاد سازی قیمت و با بشارت واریز پول آن به حساب مردم و فقر زدایی!!! از این دست سیاست های است که مستقیما توسط صندوق بین المللی پول و بانک جهانی ابزارهای سرمایه داری جهانی به کشورهایی که در سراب آزادسازی قیمت ها گام بر می دارند توصیه می شود. حال در هر کشور و سرزمینی به یک نام ولی با یک نتیجه، فقر مطلق توده های مردم و آشوب های اجتماعی.
شاید خوانندگان بر این یادداشت خرده بگیرند که در این هیرو و یری جنگ اتمی و تحریم های گسترده اقتصادی که آسمان ایران را ابری کرده و هوای جیب و سفره مردم سخت بارانی است چه جای بحث از جهانی شدن و جهانی سازی است.
شاید حق داشته باشند این دسته از خوانندگان چرا که کشورمان این روزها سخت در انزوا و فشار است اما شاید این هم بخشی از پروژه جهانی سازی باشد منتها با سبک و سیاق آمریکایی آن. اگر خواستید این مطلب را در ادامه بخوانید.
ادامه مطلب ...