بیمه کارگران ساختمانی در منگنه بساز و بفروشها
کارگران ساختمانی از محرومترین کارگران در ایران هستند که از هیچ حقوقی بهره مند نیستند. کار روز مزدی، عدم پوشش بیمه حوادث، از کار افتادگی، درمانی و بازنشستگی و شرایط بد کاری در سرما و گرما شغل کارگری ساختمانی را به یکی از مخاطره آمیزترین و بدترین مشاغل ایران تبدیل کرده است.
از سوی دیگر بررسی آمارهای جسته گریخته از سوانح و حوادث کارگری نشان میدهد که کارگران ساختمانی بیشترین حوادث منجر به فوت، از کار افتادگی، قطع عضو و طول درمان را به خود اختصاص داده و از این نظر رکورددار هستند. سازمان نیافتگی و فصلی بودن این شغل مزید بر علت شده تا به این فعالیت کارگری که موتور محرکه اقتصاد کشور است اهمیتی داده نشود.
یکی از مهم ترین خواستههای این کارگران درخواست پوشش بیمهی است که قانون آن سرانجام پس از کشمکشهای بسیار در سال 1379 توسط مجلس تصویب شد. ولی علیرغم قطعی شدن بیمه کارگران ساختمانی، کارفرمایان بساز و بفروش که سودهای کلانی از ساخت مسکن به چنگ میآورند از اجرای آن سرباز زدهاند. اینک پس از گذشت 4 ماه از دستور رئیس دولت و وعده وزیر رفاه مبنی بر بیمه کارگران ساختمانی و علیرغم این که حق بیمه های وضع شده با فشار کارفرمایان از 4 درصد سهم کارفرما به یک درصد کاهش یافت با جوسازی و لابی‌گریهای کارفرمایان در شهرداریها و شوراهای شهرها این قانون هنوز اجرا نشده است. تا جایی که مهدی چمران به نفع کارفرمایان وارد عمل شده و در همین رابطه میگوید: در شرایط کنونی افزایش بهای بیمه کارگران ساختمانی نه تنها به نفع آنان نیست بلکه به سود و منفعت بیمه گران است. اما شاید بهترین دلیل اجرا نشدن این قانون همان است که رئیس شورای عالی استان‌ها به زبان آورده است: "این موضوع یکی از دلایلی است که سبب می‌شود بودجه شهرداریها به علت صدور پروانه کمتر طبق برنامه محقق نشود. در شهر تهران که وضعیت نسبتا خوبی حاکم است تنها 62 درصد بودجه پیش‌بینی محقق شده است و این رقم در بسیاری از شهرهای ما چهل درصد بوده است."
