آتشفشان در جزیره یونان

خیابان ها در اثر اعتصاب کارگران بخش خدمات شهری پر از کپه های زباله است. بیمارستان ها تعطیل و پزشکان تنها در شرایط حاد به درمان بیماران می پردازند.دانشگاه ها، مدارس و آموزشگاه ها تعطیل بوده و هیچ پروازی بر فراز جزیره یونان انجام نمی شود زیرا همه کادرها و خدمات پرواز در اعتصاب به سر می برند. کارکنان بندر ها و گمرک ها پس از چند بار اعتصاب در ماه گذشته به اعتصاب سراسری پیوسته اند. خبرنگاران هیچ خبری را مخابره نمی کنند زیرا آن ها نیز برای دفاع از منافع سیاسی و صنفی خود که زیر پای نولیبرال های حزب حاکم له می شود دست به اعتصاب زده اند. به نظر می رسد جزیره یونان به زیر آب فرو رفته است. ولی این جزیره ای است آتش فشانی که در حال خروشیدن علیه نولیبرالیسمی است که حزب حاکم دست راستی جنبش سوسیال دموکراتیک پان هلنی (PASOK) برای یونان ارمغان آورده است.

از ماه گذشته اعتصاب ها به طور مکرر  در بخش های گوناگون یونان علیه سیاست های حزب حاکم ادامه داشته است. مثلا ماه گذشته اعتصاب ها همراه اعتراض های گسترده در بیش از ٦٠ شهر سراسر یونان به رهبری PAME (جبهه رزمنده کارگران) که یک اتحادیه کارگری وابسته به حزب کمونیست یونان (KKE) می باشد ، سازماندهی شده بود که از سوی ائتلاف چپ رادیکال (SYRIZA) نیز حمایت گردید.  همچنین پنج هزار کارگر از بخش دولتی و معلم های آموزشگاه های آتن در راهپیمایی به سمت پارلمان یونان رفتند. این اعتصاب با پیوستن  اتحادیه روزنامه نگاران موجب تعطیلی بسیاری از روزنامه ها و محدودیت خبری رادیو تلویزیون یونان  شد  به گونه ای که آژانس خبری ملی ANA نیز مجبور شد سرویس خبری اش را موقتا تعطیل کند . 

این اعتصاب ها برای هشدار به دولت جورجیوس پاپاندرئو نخست وزیر محافظه کار یونان بود تا از خرج کردن از کیسه کارگران و مزد بگیران برای کاهش کسری بودجه و مشکلات اقتصادی یونان که نولیبرال ها مسبب آن بودند خودداری کند. اما با وجود وخامت وضع اقتصادی یونان، فشار از سوی بانک های بین المللی و اتحادیه اروپا برای اجرای برنامه سخت گیرانه ریاضت اقتصادی و کاهش کسری بودجه و قروض دولتی شدت گرفت. و دولت نولیبرال یونان تصمیم گرفته است برای کاهش کسری بودجه و بدهی های خارجی این کشور دستمزدها را بالا نبرده و ساعت کار را بالا ببرد. همچنین با بالا بردن سن بازنشستگی در نظام مالیاتی کشور بازنگری کند تا بتواند مالیات بیش تری از مردم بگیرد.

این تصمیم ها در پی دخالت اتحادیه اروپا و بانک مرکزی اروپا در این مورد است. آن ها به یونان هشدار دادند که هیچ وام جدیدی برای نجات اقتصاد یونان وجود ندارد . شش ماه پیش از آن ، وزیر دارائی وقت آلمان پیتر اشتاینبروک اعلام داشت که شاید اروپا مجبور باشد برای کمک به اقتصاد یونان برای جلوگیری از فروپاشی دیگر اقتصادهای منطقه اروپا وارد عمل شود . به هر حال بدنبال انتخاب پاپاندرو ، لحنی بسیار متفاوت تر از جانب صدر اعظم آلمان آنگلا مرکل در پیش گرفته شد . پس از تهدید شدن بوسیله رئیس بزرگترین بانک آلمان ، دویچه بانک ، که اعلام داشت یونان یکی از آن "بمبهای ساعتی" است که در بحران مالی بین المللی تیک تیک میکنند ، مرکل بصورت صریح اعلام کرد که هیچگونه نجات مالی از طرف اروپا برای یونان در کار نخواهد بود . دولت آلمان و بانک مرکزی اروپا از این نگران هستند که هرگونه کمک مالی اضافی به یونان سرمشق سوئی برای دیگر کشورهای مقروض باشد . 

پاپاندرو کوشید تا به بانک های اتحادیه اروپا اطمینان دهد که دولت یونان در کاهش کسری بودجه اش (اکنون ١٢.٧ درصد از مجموع تولید داخلی) به زیر سه درصد تا سال ٢٠١٣ مصمم است.  بدنبال آن اعضای اتحادیه اروپا و آژانس های نرخگذاری اعتبارات ، یونان را ترغیب کرده اند تا الگوی ایرلند دنبال کرده و اقدامات سختگیرانه بیشتری ، نظیر کاهش بیشتر دستمزد کارکنان بخش دولتی و زدن مزایای های رفاهی ، را به مورد اجرا گذارد . 

پاپاندرو سپس در سخنرانی هایش درباره بحران که برای مردم ایراد می شد اقدامات مختلفی را به منظور کاهش مخارج عمومی و بالا بردن مالیات بر درآمد اعلام داشت .  اقدامات دردناکی که بیش از هر چیز به کارگران بخش دولتی و کارکنان مزدبگیرتحمیل می شد.

اعتراض های قبلی باعث شد که اقتصاد شکننده یونان بیش از پیش به سراشیبی سقوط بیفتد و بازارهای مالی جهان و اتحادیه اروپا نگران کند که نارضایتی اجتماعی در این کشور، همزمان با افزایش بیکاری و بی ثباتی اقتصادی به دیگر کشورها سرریز کند . اعتصاب ها باعث شد  تا نرخ بیکاری در یونان افزایش شدیدی را ثبت کند و ارزش سهام در مبادلات بورس یونان سقوط کند . همچنین بحران یونان باعث گردید تا ارزش یورو به پایین تری حد خود در برابر دلار سقوط کند. در حالی که قاره اروپا و همچنین آن سوی آتلانتیک نگران اوضاع اقتصادی و سیاسی یونان است ولی هیچ کاری از سوی شرکای سرمایه دار این کشور بر نمی آید و به نظر می رسد نولیبرالیسم اروپایی هنوز نتوانسته از آسیب های جدی بحران اقتصادی جهانی که دست آورد سیاست های نظام سرمایه اسلاری بود خلاصی یابد و بحران یونان سرآغازی است بر دمینوی سقوط دولت های دست راستی سرمایه سالار.