تنها نمان به درد!

در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می خورد و می خراشد. 

مشکاتیان همچون هر هنرمند دیگری با روحی حساس این اواخر بسیار گوشه گیر و در خودش فرو رفته بود.  برای هنرمند گوشه گیری و غزلت در این زمانه ویران‌ساز برابر است با نابودی. یاس برادر مرگ است.

چه خوب بود هنرمند به سرودی که سال‌ها پیش بر روی شعری از زنده‌یاد سیاوش کسرایی ساخته و با صدای استاد شجریان اجرا شده بود به یاد می‌آورد. سرودی که وصف حال این روزها و همه روزهای ما بوده و هست و خواهد بود. سرود رزم مشترک ساخته زیبای پرویز مشکاتیان را این‌جا می توانید دانلود کنید.

سخن در این باره بسیار است اما نه من سخن‌دانم نه هنرشناس و موسیقی دان. من فقط شنونده اجراهای زیبای مشکاتیان بودم و بس! پس به یاد آوری شعری از سیاوش کسرایی این نوشته را به پایان می‌برم. آن‌جا که چه زیبا می سراید:

نه

من مرگ هیچ عزیزی را باور نمی‌کنم!