به بهانه روز جهانی کارگر

با شما هستم آهای، کارگران

با شما هستم آهای، کارگران[1]

بچه ها، زنها، مردان، پسران

کارخانه چی و صاحب کارم

همنشین با خود استاندارم

هست داماد من آقای وزیر

خانمم دختر آقای امیر

خواهرم هست زن سرلشگر

دخترش هست عروس جعفر

پدر اندر پدر هستیم ارباب

جربزه دار و مبادی اداب

همه پاکیزه همه جنتلمن

من چه جورم؟ همه شان عینا من

با شما هستم آهای، کارگران

بچه ها، زنها، مردان، پسران

کارخانه چی و صاحب کارم

همنشین با خود استاندارم

هست داماد من آقای وزیر

خانمم دختر آقای امیر

خواهرم هست زن سرلشگر

دخترش هست عروس جعفر

پدر اندر پدر هستیم ارباب

جربزه دار و مبادی اداب

همه پاکیزه همه جنتلمن

من چه جورم؟ همه شان عینا من

ما در این خاک نفوذی داریم

اسم و رسم و دک و پوزی داریم

و کلا اغلب با من جورند

همدم و هم پوکر و هم فورند

در ادارات و وزارتخانه

لااقل هست زما یکدانه

من بهر جا تلفن یا پیغام

بنمایم، بنمایند اقدام

اگر اخراج نمایم همه را

نکند هیچ کسم چون و چرا

می توانم بدهم حبس کنند

بدهم چوب زیادی بزنند

می‌کنم من به شما امر اکید

همگی گوش به حرفم بدهید

من شنیدم که شما بعضی تان

ماجراجو شده اید و شیطان

من شنیدم  وکلائی دارید

دفتر و دستک و جایی دارید

من شنیدم که شما جمع شدید

اتحادیه فراهم کردید

هر شب آن‌جا جلساتی برپاست

حوزه و بند و بساطی برپاست

کرده اید این کلمه ورد زبان!

زنده بادا به جهان کارگران

می نشستید هی این ور آن ور

می گذارید برایم منبر

زمزمه کرده و گوئید ارباب

خانه کارگران کرده خراب

صبحت از مزد کم و کار زیاد

صحبت از جمعه و جشن و اعیاد

صحبت از بیمه، پیری، گوری

صحبت از ناقصی و رنجوری

خوش و احوال شما، حال شما!

پس بگوئید همه مال شما!

این الم شنگه و بازی ها چیست؟

چه خبر هست؟ مگر بلشویکیست

که نمودست شما را وادار

گفتن این کلمه «استثمار»

چه بساطی شده واقع ماتم

آدم آدمه عمله هم آدم؟

مهره و پیچ که دارم در دست

دور اندازمش هر وقت شکست

کارگر نزد من همچون پیچی

ناقص و عاجز گشتی هیچی

باز هم پیچ مهم‌تر زتو است

خرجکی داره اگر مهره شکست

تو اگر ناقص گشتی رفتی

دگری جای تو آرم مفتی

هست این دولت و مجلس با ما

ندهد گوش به اظهار شما

حال ای کارگر این بود ارباب

حرف او دیدی؟ خود را دریاب

شده از خون تو مست این زالو

تا که مست است بگیرش ز گلو

                                                                         شعر از: محمد علی افراشته

روز کارگر در شرایطی فرا می‌رسد که کشورمان ایران، منطقه و جهان هر کدام در التهاب شگرف و کم سابقه‌ای به سر می‌برند. اوضاع ملتهب در خاور و باختر کشورمان در جریان است. از سویی یورش و پیش‌روی ارتجاع جهانی به رهبری القاعده و طالبان در افغانستان که در اثر بی تدبیری‌ها( شاید هم تدابیر عالمانه) جرج بوش و دولت جنگ طلب پیشین آمریکا دامنه آن به پاکستان نیز کشیده شده وگمانه سقوط دولت پاکستان را در دامن طالبان جدی‌تر کرده است موقعیت ایران را از ناحیه بلوچستان در معرض خطر قرار داده است. نا امنی در عراق و حضور دراز مدت نیروهای آمریکایی در این کشور و سر برآوردن دولت افراطی در اسرائیل در نتیجه شعارهای تنش‌افزای به ظاهر مخالف و موضع‌گیری افراطی دولت دست راستی این کشور موقعیت خارجی کشور را دچار حساسیت ویژه‌ای کرده است. در ابعاد جهانی نیز بحران اقتصادی که دامنه آن نه تنها دامن ایران را گرفته است، بلکه در اثر برنامه‌های ضد تولید دولت نهم امواج بحران اقتصادی با شدت و حدت بیش‌تری اقتصاد بحران زده و ساختار شکننده آن را به سختی می‌لرزاند. در این میان در پیش بودن انتخاباتی مبهم، سرد و محدود بر دشواری‌های موجود افزوده است.

این ها در حالی است که پیروزی‌های چشمگیر جنبش‌های مردمی و کارگری در آمریکای لاتین و بی آبرویی نولیبرالیسم به عنوان یک ایدئولوژی سرمایه سالاری با همه ویژگی‌های آن نشان دهنده رشد و گسترش جنبش های مردمی در جهان می‌باشد. طبقه کارگر در بزر‌گ‌ترین و صنعتی‌ترین اقتصاد جهان یعنی ایالات متحده و سایر کشورهای سرمایه‌داری صنعتی غرب پس از سال‌ها رکود و سرکوبی ظریف، گسترده و مستمر همه جانبه از سوی دولت‌های نولیبرال و نومحافظه کار تحرکاتی را برای نقش آفرینی در سیاست این کشورها از خود بروز داده است. مبارزه پیگیر، جدی و شجاعانه کارگران، زنان، سیاهان و طبقه متوسط آمریکا به سود اوباما که منجر به شکست نماینده جناح هار محافظه کار حزب جمهوری‌خواه گردید علیرغم کارشکنی‌ها و مخالفت‌های وحشیانه نمایندگان حزب جمهوری‌خواه در سنا و کنگره همچنان و با دقت و حوصله از سوی کارگران و سایر نیروهای پیش‌رو ادامه داشته و به عرصه‌های نوینی گسترش می‌یابد. اشغال کارخانه‌هایی که به دلیل بدهی به حکم دادگاه‌ها قرار بود مصادره یا سلب مالکیت شود، مقاومت صاحبان خانه‌های بدهکار به بانک‌ها در برابر احکام  دادگاه‌ها، ائتلاف‌های گسترده میان کارگران و سازمان‌های هوادار محیط زیست و برتر و جالب‌تر از همه این‌ها حمایت و پشتیبانی هزاران نفر از کارگران و زحمتکشان آمریکا از خانم هیلدا سیس نخستین زن لاتینی اصل نامزد وزارت کار دولت اوباما، پشتیبانی گسترده از تامین اعتبار برای قانون بیمه بهداشتی همگانی و ده‌ها مورد دیگر همگی نشان‌دهنده حضور گسترده و آگاهانه طبقه کارگر آمریکا در مبارز‌های اخیر در این کشور دارد.

متاسفانه در ایران ما پس از سال‌های پر فراز و نشیب انقلاب بزرگ بهمن شاهد فرودهای جدی در همدلی مزد بگیران کشور برای پیگیری خواسته‌های خود در چند سال کنونی بوده‌ایم. عقب نشینی‌های مکرر کارگران و مزد بگیران کشورمان در سال‌های گذشته که البته خالی از دستاوردهای مهم نیز نبوده است در سال های کنونی به علت فشار از سوی دولت و اقتصاد‌دانان نولیبرال داخلی که منجر به تصمیم‌گیری‌های نادرست اقتصادی گردیده است در سال‌های اخیر موجب گسترش فقر و پریشانی در میان عامه مردم به ویژه کارگران شده است. انتخابات گذشته چه در دوره سازندگی یا در دوره اصلاحات عمدتا با تکیه بر شعارهای سیاسی و سمت وسوی اقتصاد نولیبرالیستی همراه بوده است بدون آن که دستاورد خاصی برای کارگران داشته باشد. اما با توجه به شرایط کنونی جهانی و عقب نشینی نولیبرال‌ها که در موضع گیری‌های اقتصادی میرحسین موسوی نامزد ریاست جمهوری دهم  نیز آشکار است، آن چه که در این برش کنونی بسیار مهم به نظر می‌رسد جایگاه کارگران و تهیدستان شهری و روستایی در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو و مهری است که بر پیشانی این انتخابات می‌توان زد.

حضور در عرصه انتخابات دهم در شرایط بغرنج و پیچیده داخلی و جهانی انتخابی است سخت و دشوار. نه می‌توان عرصه انتخابات ریاست جمهوری دهم را به علت ضعف‌ احزاب و گروه‌های فعال و دشواری‌های موجود یک‌سره وانهاد و نه چندان در آن دل بست. مهم نقش و حضوری پیگیرانه و صبورانه است که از طریق اعلام مطالبات و درخواست‌های صنفی و گروهی می‌توان در این انتخابات و روند پس از آن ایفا کرد.

خواسته‌هایی از جمله آزادی حق عضویت و ایجاد تشکل‌های صنفی و سیاسی، دریافت دستمزد براساس هزینه‌های زندگی، گسترش حق بیمه اجباری و همگانی، جلوگیری از وقوع حوادث مرگبار در محیط‌های کاری، امکان مشارکت در اداره محیط‌های کاری براساس قانون اساسی. تساوی حقوق کارگران زن و مرد در برابر انجام کار یکسان، حمایت از تولیدات داخلی در برابر محصولات مشابه خارجی، آموزش مهارت‌های رایگان، عدم دخالت دولت در تشکل‌های کارگری، قراردادهای کار جمعی و اجرای مقرراتی که در اعلامیه‌ها و مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار که ج.ا.ایران نیز جزء امضا کنندگان آن بوده است.