مشکلات نیروی کار در ایران نه تنها در سال‌های پس از انقلاب کم نشده بلکه در سال‌های اخیر با در پیش گرفتن سیاست‌های نولیبرالی توسط دولت افزایش شدیدی داشته است. بیکاری، تورم، افزایش نیافتن دستمزد برابر تورم فزاینده، بالا رفتن خط فقر، خصوصی سازی خدماتی که تا پیش از این از سوی دولت به مردم تعلق می‌گرفت از جمله حق مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی، تحصیل رایگان و حمل و نقل عمومی باعث شده به مزدبگیران فشارهای سختی وارد شود. از سوی دیگر سیاست‌های دولت مبنی بر درهای باز در برابر واردات افسار گسیخته که باعث هجوم کالاهای خارجی بی کیفیت به کشور شده در کنار برخی سیاست‌های مالی و پولی دولت باعث ورشکستگی گسترده صنایع گردیده که فشار این ورشکستگی‌ها به طور مستقیم بر شانه‌های کارگران و مزدبگیران وارد می‌شود. فقر و بیکاری، همزاد بیماری، طلاق، دزدی، انواع بزه، اعتیاد، خودکشی و دیگر کشی است که به شدت کارگران و خانواده‌های‌شان را تهدید می‌کند. دولت نیز با اعلام نکردن عمدی خط فقر در واقع از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده و در بحث خصوصی سازی صنایع و خدمات برنامه‌ای برای خصوصی سازی نیروی کار نداشته و با رها کردن کارگران به امان خدا حدود 5 میلیون کارگر مزد بگیر را همراه خانواده‌های‌شان را در معرض انواع تهدیدها قرار داده است. ادامه
بیا تا یه دوستی رو شروع کنیم....به امید دیدار دوست من