لیبرالیسم همواره به آزادی فرد به عنوان تکیه گاه ایدئولوژیک خود در برابر سایر ایدئولوژی‌ها نازیده است. لیبرالیسم می‌گوید فرد تا آن‌جا آزاد است که آزادی دیگری را خدشه دار نسازد. اما مارکس در برابر این استدلال می‌گوید: پس مرز آزادی من تو هستی؟ مارکس ادامه می‌دهد که پس من بدون دیگران به طور کامل آزاد خواهم بود! ولی آیا همه حقوق مردم در دولت لیبرالی در همین نکته آزادی فردی و آن هم در رویارویی با جمع نهفته است؟ حقوق اقتصادی، سیاسی، فرهنگی افراد در نظام مدنی لیبرالیسم کجاست؟ داشتن حق کار، سرپناه، تحصیل و برخورداری از بهداشت و مراقبت‌های پزشکی در کجای این نظام جای دارد؟ مشکل در نظام‌های لیبرالی و نولیبرالی تنها بر سر درآمد و مصرف نیست- که بد جوری هم در این عرصه شکست خورده لیبرالیسم- مراد ما در این جا دست‌های تهی لیبرالیسم در عرصه فرهنگ و بهداشت روانی افراد جامعه است.یکی از مشکلات حل نشدنی در چارچوب نظام اقتصاد لیبرالیستی اعتیاد است. در این رابطه مطلبی در سایت البرز خواندم که به نظر می‌رسد به خوبی از عهده مطلب برآمده است. می‌توانید مطلب را در این‌جا بخوانید.
سلام مطالب اجتماعی خوبی نوشتی ولی یک پیشنهاد برای اینکه بازدید هاتون زیاد بشه از خواهرتون داشته باشید
منم تازه شروع کردم و اینو فهمیدم که تبادل لینک خیلی خوبه و اینکه مطالبتون رو هفته ای یکبار آپ کنید
من شما رو لینک می کنم مطالب زیباتون ارزششو داره رشته منم اجتماعیه؟ اگه خواستید به منم سر بزنید خوشحال میشم
سلام رفیق
عجب وبلاگی داره
عین سایت درستش کردی
دمت گرم
ببینیم من بهتر مینویسم یا تو
البته من میخوام با این وبلاگه باحالت تبادل لینگ داشته باشم
ولی بازم دمت گرم از این همه زحمتی که میکشی