لیشقه

یادداشت‌های فریبرز مسعودی

لیشقه

یادداشت‌های فریبرز مسعودی

زلزله آمده سونامی در راه است!

زلزله آمده سونامی در راه است!

حال که آخرهای ماه فروردین است و کفگیرها به ته دیگ(دیگی که از اول هم چیز دندان گیری در ته آن وجود نداشت) خورده است پیدا کردن سوژه برای سرگرمی مردم هم بد فکری نیست. یکی از این سوژه ها موضوع زلزله است. واقعیت این است که بسیاری از بخش های سرزمین ایران روی خط زلزله است. وقوع زلزله های مخرب در نقاط گوناگون ایران از دیرباز باعث ویرانی شهرهای فراوانی شده است که شاید جدیدترین آن ها زلزله های شهرری، بویین زهرا، طبس، رودبار و این آخری یعنی بم بود که آمار آن ها کامل ثبت شده است.

اما زلزله های دیگری هم داریم که یکی از آن ها زلزله اقتصادی است. چند سالی است که اوضاع اقتصادی کشور روی خوش ندیده است. تورم، گرانی مسکن و بیکاری بختکی است که سال ها است روی اقتصاد ایران افتاده و نفس مردم را بریده است. این سه یار دبستانی که گاهی با علاوه شده رکود جمعشان جمع می شود در این سه چهار سال کنونی با معضل پیچیده دیگری رو در رو شده است که آن هم هرج و مرج مطلق است. هرج و مرجی که باعث کسری بودجه شدید دولت، گرانی افسار گسیخته، بیکاری گسترده، ورشکستگی بانک ها و از هم پاشیدگی سیستم مالی کشور شده است. در این میان اما سونامی  زلزله ای که روی داده است به صورت امواج گسترده بیکاری کارگران و حتی کارمندان به سمت ساحل امن باز میگردد.

برپایه گفته سید ناصرموسوی لارگانی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس، "در شرایط فعلی بسیاری از کارخانجات بین یک ماه تا یک سال دستمزد کارگران را پرداخت نکرده اند".

همچنین برپایه گزارش سایت الف در سال گذشته در 500 کارخانه 200 هزار کارگر از 3 تا 50 ماه حقوق در یافت نکرده اند.

کارخانههای نساجی بوکان، ترمه، ایران پتو، لاستیک سازی دنا، پرریس، کشت و صنعت هفت تپه،  ایرالکو، آونگان، واگن پارس، یخچال سازی خرم آباد، صدرا، ایرالکو، آذرآب، ایران خودرو، لاستیک دنا، چینی البرز، سپید رود رشت، صنایع مخابرات راه دور شیراز، متک، روکش چوبی ایران، شرکت های عضو سندیکای برق که حدود 5 هزار میلیارد تومان از دولت طلبکار هستند، تنها مشتی از خروارها شرکت بزرگ بحران زده ایران هستند که تا اواخر سال گذشته شناسایی شده بودند و طبق اعلام محجوب نماینده تهران به بیش از 300 شرکت می رسیدند.


دهها شرکت و موسسه دیگر در سال گذشته و امسال دست به اخراج های گسترده کارگران و کارکنان خود زده اند. در شرکت هایی مانند ذوب آهن اصفهان، شرکت واحد تهران، مجموعه برج آزادی تهران، کشت و صنعت هفت تپه، هتل آزادی، متک اصفهان، شهرداری آبادان، سپید رود رشت، نساجی مازندران، آونگان اراک و دهها شرکت دیگر شاهد اعتراض و اعتصاب و تحصن کارگران و کارکنان بودیم. تورم و گرانی از یک سو و کاهش دستمزدها و مزایا نیز مزید بر علت شده و گریبانگیر موسسات خدماتی نیز شده است. از جمله بانک کشاورزی که هفته گذشته شاهد اعتراض کارمندان آن در میدان انقلاب بودیم.

برپایه گزارش های رسمی حدود 3 درصد بر جمعیت بیکاران کشور افزوده شده است. این در حالی است که برخی شرکت ها پس از تعطیلات عید نوروز هنوز مشغول به کار نشده و دهها کارگر بلاتکلیف رها شده اند. همچنین اکثر کارخانه ها با ظرفیتی کمتر از نصف ظرفیت واقعی کار می کنند. گرچه آمار دقیقی از تعداد اخراج ها در دست نیست . اما ایلنا در گزارشی از قول محمد پارسا، رییس هیات مدیره سندیکای تولیدکنندگان تجهیزات برقی اعلام می کند: سه کارخانه به دلیل بحران مالی تاکنون تعطیل شده‌اند و با تعطیلی این واحدها حدود ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر کارگر از کار بیکار شده‌اند.

او افزود: بقیه کارخانه‌های ما هم در سال‌های اخیر سیاست انقباضی پیش گرفته‌اند و کارگرانشان را تعدیل کرده‌اند. وی هم چنین گفته است که شرکت های عضو این سندیکا با 20 تا 30 درصد ظرفیت خود کار می کنند. شکرت پتوی ایران که دارای بیش از 1500 کارگر بوده هم اینک تنها با 200 کارگر مشغول به کار است. دهها پروژه عمرانی در گوشه گوشه کشور به علت نبود بودجه نیمه کاره رها شده و کارگران و کارکنان آن ها ماه هااست که حقوق دریافت نکرده اند.

شهرهای درگیر

به نظر می رسد که امواج سونامی که از سال گذشته به راه افتاده بود به تدریج دامنه خود را از شهرهای بزرگی مانند تهران و اصفهان و شیراز به سایر نقاط کشور گسترش می دهد. هم اکنون شهرهایی مانند اراک به علت بحران در کارخانه های مهم و بزرگ این شهر بحرانی است. در این شهر شرکت های دولتی مانند شرکت های آذرآب، واگن پارس، پالایشگاه اراک ماه هاست حقوق کارگران خود را نپرداخته و بخشی از نیروهای خود را اخراج کرده اند.

 بوشهر که زمانی کسبه آن فعالیت خود را بر اساس پرداخت حقوق 4000 کارگر شرکت صدرا تعیین می کردند مدت ها است که در رکود و بی کاری به سر می برد. کارگران و کارکنان عسلویه مرکز انرژی جهان از 60 هزار تن به کم تر از 20 هزار تن رسیده است.

کسر بودجه شدید دولت و خاصه خرجی های آن نه تنها باعث توقف کارهای عمرانی شده بلکه برخی گزارش ها نشان می دهد که دولت حدود ۴۰ هزار میلیارد تومان به پیمانکاران بخش خصوصی بدهکار است و در سالیان اخیر، روند تعطیل کارخانه ها در ایران شدت گرفته است.

همچنین در شهرهای اصفهان، استان گلستان، قم، استان خوزستان، رشت،خرم آباد، قزوین، فارس کارگران برای دریافت حقوق خود بارها دست به اعتصاب و اعتراض زده اند.

گذشته از مشکلاتی مانند عدم پرداخت دستمزد یا قطع مزایا در شرکت های مختلف تولیدی و خدماتی موضوع حداقل دستمزد نیز مزید بر علت شده است.

آیا هنوز تکانه های زلزله را احساس نکرده ایم.

واقعیت این است که زلزله یک رویداد عینی است که آن را کاری با آمارها و ارقام دستکاری شده نیست. همان طور که از قدیم گفته اند با حلوا حلوا گفتن هم دهن شیرین نمی شود.

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد