چندی پیش در بگرام- همان پایگاهی که در زمان حکومت مردمی افغانستان یکی از مرکزهای مجاهدین دست ساخته آمریکا بود- آتش زدن قرآن توسط سربازان اشغال گر آمریکایی موجب بروز درگیری های شدیدی شد که هر طور که به این ماجرا نگاه کنیم گذشته از کشته شدن چند تن دیگر از مردم بخت برگشته افعانستان موجب پر و بال دادن به تندروهای مرتجع به اصطلاح مسلمان نداشت.

حالا پس از چند روز از آن غوغا، ماجرای کشتار کودکان و مردم بی گناه در یک روستا در نیمه های شب و در خواب به وحشیانه ترین شکل توسط یک سرباز آمریکایی نشان می دهد تخم کینی که امپریالیست ها برای لشکرکشی به افغانستان کاشتند این روزها شاهد به بار نشستن آن هستیم.

بدتر از همه بی تفاوتی جامعه جهانی نسبت به این جنایت های هولناک کابوی نیمه شب است. لابد جان چندین افغانی مثل واحد پول شان ارزش چندانی ندارد که برای شان  تظاهرات به راه اندخته شود.

 فرمانده ناتو که نگران سرنوشت ماموریت آدمکش های چندملیتی مستقر در افغانستان است و اوباما به شکلی احمقانه قول تعقیب کابوی نیمه شب را داده است.

خیلی ها که این خبرها را می شنوند و تا حدودی علاقمند به سرنوشت انسان- صرف نظر از ملیت و قومیت آن هستند- از خود و از ما می پرسند مگر این افغان ها چه گناهی کرده اند که مستوجب این همه تاوان هستند؟ شاید خدا این ها را خیلی دوست دارد و می خواهد سزای عمل زشت شان را – که بی تفاوتی در برابر کشته شدن ببرک و نجیب الله یکی از آن ها بوده است- در همین دنیا به آن ها نشان دهد. الله و العلم!