گروه بیست، تنش از درون، چالش با بیرون

فریبرز مسعودی- روزنامه نگار

سی نوامبر نشست رسمی گروه 20در آرژانتین یکی از اعضای این گروه برگزار می‌شود. گروهی متشکل از کشورهای ایالات متحد آمریکا، آلمان، فرانسه، ایتالیا، بریتانیا، ژاپن، چین، کانادا، استرالیا، اندونزی، هند، روسیه، برزیل، ترکیه، مکزیک، ارژانتین،کره جنوبی، بریتانیا، عربستان و نهاد اتحادیه اروپا  که حدود 85 درصد اقتصاد جهان را در دست دارند. اگر چه این گونه ادعا می شود که گروه بیست از کشورهای قدرتمند اقتصادی تشکیل شده و نشست های آن قرار بوده با حضور روسای بانک های مرکزی کشورهای عضو و مهمان و مراکز مالی و پولی جهان همچون صندوق بین المللی و سازمان تجارت جهانی برگزار شود   اما نگاهی به حضور برخی اعضای این گروه مانند عربستان، آرژانتین، اندونزی خلاف این امر را نشان می دهد. حضور این کشورها در کنار کشورهایی چون آمریکا و چین که روی هم رفته بیش از 70 درصد اقتصاد دنیا را دارا هستند با عربستان کمتر از 2 درصد اقتصاد دنیا را دارد، یا به جای اسپانیا یا کشورهای اسکاندیناوی حضور آرژانتین با اقتصادی ورشکسته نشان دهنده چربیدن ابزار گزینش سیاسی بر رفتار اقتصادی مراکز مالی بزرگ دنیا است. این موضوع به علاوه برخی موضوع های دیگر از جمله تمرکز بر سیاست های جهانی سازنی به عنوان ابزاری برای گسترش نفود شرکت های فراملی و غول های مالی جهان مخالفان سیاسی بیشماری را در سراسر جهان علیه این گروه ایجاد کرده است.

مخالفان گروه بیست

از بدو تاسیس گروه بیست در سال 1999 مخالفان که از گروه های کارگری، زنان و کنشگران محیط زیست و گروه های ضد سرمایه داری از سراسر جهان تشکیل شده اند خود را به محل نشست رسانده و اعتراض های گسترده ای را سامان می دهند به گونه ای که گردهمایی های گسترده مخالفان نتایج این نشست ها را تحت شعاع قرار می دهد. مخالفان ادعا می کنند که این بانک های بزرگ هستند که دولت ها را کنترل می کنند و دولت ها و سیاست مدارانشان نوچه های بانک ها هستند. همچنین با اشاره به ترکیب گروه بیست که بیش از 85 درصد اقتصاد دنیا را شامل می شود مخالفان آن را نشانه زورگویی یک جمعیت یک درصد به 99 درصد جمعیت جهان می دانند. گروه های کارگری با اشاره به سیاست جهانی سازی که از سوی گردانندگان گروه بیست تعقیب می شود جهانی سازی و گسترش سرمایه گذاری شرکت های فراملی در کشورهای در حال توسعه را به سود کشورهای سرمایه داری بزرگ و علیه منافع کارگران و صنایع کشورهای در حال توسعه یا توسعه نیافته می دانند. کنشگران زیست محیطی نیز معتقدند که جهانی شدن اقتصاد که گروه بیست به شدت ان را دنبال می کنند نه تنها کمکی به مبارزه با تغییر شرایط اقلیمی نمی کند بلکه یکی از مهم ترین عامل های گرمایش زمین نیز هست. 

از سوی دیگر گروه بیست گروهی ناهمگن است که نشست های آن همواره با تنش هایی از درون رو به روست. در حالی که سیاست مداران تلاش می کنند در برابر دوربین رسانه ها لبخند به لب داشته باشند اما در پشت درهای بسته به یکدیگر چنگ و دندان نشاسن می دهند تا جایی که در دوره گذشته اجلاس پوتین پیش از صدور قطعنامه پایانی محل نشست را ترک کرد. در دوره پیش رو که در ارژانتین برگزار خواهد شد تنش های بیشتری از سوی صاحب نظران پیش بینی می شود. حضور بن سلمان نخستین حضور وی پس از افتضاح مثله کردن جمال خاشقجی در این نشست است که می تواند جریان نشست را تحت الشعاع قرار دهد. از سوی دیگر تنش در روابط ناتو و پوتین در استانه این نشست در رابطه با اکرایین، تنش های شدید بین ترکیه و عربستان بر سر قتل جمال خاشقجی از یک سو و ترکیه با ترامپ بر سر موضوع عربستان و سوریه و کردهای سوریه، اوضاع بحرانی آرژانتین که میزبان این نشست است و همچنین نخستین حضور رییس جمهور راست افراطی برزیل، جنگ تعرفه ای آمریکا با چین، تنش های شدید در مرز آمریکا و مکزیک هر کدام از موضوع هایی هستند که به تنهایی می توانند جریان این نشست را دچار تنش های شدید و پیش بینی نشدنی بکنند.