مردانگی در تهران موج می زند!

مردانگی در تهران موج می زند!

من که شک نداریم که تهران مردانه ترین کلان شهر دنیا است. خیابان ها، گذرگاه ها، راننده ها و مکان های عمومی هیچ یک نه تنها برای زنان ساخته نشده بلکه عمدتا زن ستیزی در آن ها موج می زند. این ها همه بماند. چندی پیش توران میرهادی درگذشت. شاید مردم عادی خیلی از کارهای این انسان فرهیخته و فداکار شناختی نداشتند اما تقریبا می توان گفت فرهیختگان مملکت همگی شناختی از این بزرگ بانو داشتند اما دریغ از نام گذاری یک کوچه بن بست به نام این زن. من در این روزها هر چه نام های خیابان ها و مکان های عمومی و پارک های تهران را مرور کردم جز یک خیابان پروین اعتصامی (یکی از خیابان های منشعب از فاطمی) خیابان دیگری که نام یک زن بر آ باشد را نیافتم. (ممکن است نام هایی مثل مژده، ترانه و نام های زنانه را بتوان یافت اما این ها نام زن ها به شمار نمی روند بلکه نام های عام هستند) با درگذشت پروفسور پروانه وثوق، زنی بزرگوار و انسانی کم نظیر( خوشبختانه افتخار آشنایی و هم کلامی با ایشان را از نزدیک داشتم) که عمر خود را در راه اندازی و مدیریت بیمارستان محک و خدمت به کودکان بیمار سرطانی وقف کرد یک تکه از خیابانی که سابقا به نام بیمارستان محک بود به نام ایشان نام گذاری کردند( کل خیابان شاید 200 متر نباشد) تازه یک تابلو بر خیابان به نام پروانه وثوق و تابلو دیگر به نام خیابان وثوق! همین! تازه ایشان نسبت به پزشک خون شناس فرهیخته و همکار دیگر ایشان مینا ایزدیار که وی نیز عمری را در این راه گذاشت خوشبخت تر بود، زیرا از ایشان پس از مرگ حتی یادی نیز برده نشد جز بزرگداشتی که به همت انجمن زرتشتیان برگزار شد.