انتخابات اروپا، گردش به راست ممنوع

ظاهرا همه امور از کانال صندوق های رای می گذرد. حساسیت انتخاب ریاست جمهوری در کشورهای گوناگون از شرق تا غرب و و جنوب اروپا نه تنها نشان دهنده اهمیت این شکل انتخابات است بلکه ضعف جامعه مدنی در همه کشورهای با ظاهر دمکراسی حزبی مبتنی بر انتخابات را می رساند. چه اگر جامعه مدنی در هر کشوری قدرت داشته باشد طبیعتا نبایستی این قدر رئیس قوه مجریه با ارزش و اهمیت باشد.

امروز روز رای گیری در فرانسه در قلب اروپا، کشوری که هنوز از گزند ویرانگر بحران اقتصادی تا حدود زیادی دور مانده – گرچه سیاست‌های راست روانه سارکوزی به اندازه کافی برای بازار کار و طبقه مزدبگیر خرابی به بار آورده است-.  اما همین سیاست‌های راست روانه سارکوزی در مرحله اول انتخابات در رای منفی مردم به وی خود را نشان داد. امروز مردم دوباره بر سر صندوق های رای رفته اند تا از میان سارکوزی با سیاست های ریاکارانه راست روانه خود و فرانسوا اولاند سوسیالیست یکی را برگزینند. انتخابی که پس از سال ها رکود سیاسی مردم بسیاری را- به ویژه از میان اکثریت خاموش- پای صندوق های رای کشانده است. اما مهم این است که کمتر کسانی هستند که به برنامه های اولاند رای داده باشند بلکه از بیزاری از برنامه های سارکوزی و این که مبادا ناچار شوند برای 5 سال دیگر سارکوزی را بر مسند ریاست جمهوری یکی از پرمایه ترین و قدیمی ترین جمهری های دنیا تحمل کنند دست به انتخاب اولاند زده اند. اولاند هیچ برنامه ای برای تغییر سیستم موجود ندارد. او در نهایت ممکن است تعدیلی در سیاست های راست افراطی سارکوزی ایجاد کند و دوباره در انتخابات بعدی مسند ریاست جمهوری را به یک راست افراطی تر از قماش خانم لوپن تحویل دهد.

در ایتالیا انتخابات شورای شهر نیر برگزار می شود که می تواند نسبت مخالفت مردم با سیاست های راست گرایانه دولت بحران زده ایتالیا را محک بزند. 

اما در یونان بحران زده نیز امروز انتخاباتی در کار است. این بار مردم یونان هیچ یک از دو حزب اصلی سوسیالیست و محافظه کاری را که این بلا را بر سر مردم یونان آورده اند نمی خواهند بلکه به دنبال احزابی هستند که مخالفت آشکار خود را با سیاست های کنونی دولت یونان و اتحادیه اروپا اعلام کرده اند. سخت است که فضای انتخاباتی کشور یونان از زیر سیطره چندین ساله دو حزب راست که یکی لقب بی مسمای سوسیالیست را یدک می کشد بیرون بیاید. اما این بار قرار است در یونان اتفاقی بیفتد. اتفاقی که ممکن است رخنه در پیکره اتحادیه اروپای بحران زده با سیاست های شبه  استعماری اش بیندازد.

باید ماند و دید! همه در اروپا چشم به راه تغییر هستند. تغییری که صندوق های رای را با اعتراض های خیابانی و اعتصاب ها پیوند داده است.